کاربرد لیکا ضمن کاهش وزن خاکریزی، سبب زهکشی مناسب راه و جلوگیری از نشت آب به بستر می‌شود. با این عمل نشست‌های کلی و موضعی کاهش می‌یابند. چنانچه سبک کردن خاکریز کافی نباشد، می‌توان با جایگزینی بخشی از لایه‌های ضعیف با دانه‌های سبک لیکا، باز هم بار وارد بر بستر و در نتیجه مقدار نشست را کاهش داد. توزیع بار نیز می‌تواند سبب حذف یا کاهش نشست غیر یکنواخت گردد. این عمل از خاکریزهایی که در کنار یا در نزدیکی سازه‌های صلب هستند، برای کنترل نشست‌های نسبی در مرز بین خاکریز و سازه، لازم است و از اعمال بارهای اضافی ناشی از نشست زیراساس به سازه جلوگیری می‌کند. در محل‌هایی مانند کناره‌های لایه‌های ضعیف خاک، نقاط تغییر در مقاومت بستر و محل‌های اتصال ابنیه راه و سازه‌ها به خاکریز راه می‌توان با لایه‌های نازکی از دانه لیکا، از نشست‌های موضعی و ناگهانی جلوگیری کرد. در غیر این صورت اغلب لازم است اقدام به تقویت بستر و جسم راه نمود که خود سبب افزایش بار ناشی از وزن می‌گردد. با کاربرد لیکا اغلب نیاز به تقویت بستر راه نیست، اما در موارد خاص می‌توان از یک یا ترکیبی از راه حل‌های متداول نظیر پیش بارگذاری، زهکشی قائم، تحکیم عمیق و نظایر آن و یا پارچه گونه‌ها (ژئوتکستایل‌ها) و شبکه‌های مسلح کننده خاک (نظیر ژئوگریدها) استفاده کرد.
موارد فوق می‌توانند برای پی‌سازی در انواع سازه‌ها به کار روند. از آن جا که دانه‌های لیکا تحت فشار ثابت و دایمی فشرده نمی‌شوند و در واقع تغییر شکل خمیری ندارند و نیز به دلیل دارا بودن وزن کم و قابلیت زهکشی خوب، می‌توان در پی‌سازی ساختمان‌های متداول بر خاک‌های سست از این مصالح استفاده نمود.
