بیشترین تجمع ریشه های مویین (ریشه هایی که عمل جذب آب و مواد غذایی را انجام می دهند) در اطراف آبچکان درخت – خصوصاً در محدوده سایه انداز تا کمی جلوتر از آبچکان- می باشد که تا حدود ۲۵% و حداکثر تا ۵۰ % شعاع سایه انداز درخت پراکنده اند. لازم به ذکر است که حداکثر تراکم ریشه ها در منطقه ای است که رطوبت دارد. در این محدوده به مرور زمان و دراثر چکه آب، خاک فشرده می شود و د رنتیجه نفوذ ریشه ها کاهش می یابد. دراین صورت آب در پای درخت جاری خواهد شد و روانی آب سبب شسته شدن خاک می گردد. درصورت ثابت نگه داشتن قابلیت نفوذ خاک و همچنین تهویه کافی آن در عمق بیشتر، می توان امکان نفوذ ریشه را به سطوح پایین تر فراهم آورد تا د راین صورت از مواد غذایی موجود در سطح پایین تر هم به نحومطلوب تری استفاده شود.
کاربرد نمک های ضد یخ در زمستان در خاک های با نفوذ پذیری کم- که در آنها ریشه ها در سطح تجمع می یابند مشکلات شدیدی به وجود می آورد. این نمک ها به علت نفوذ کم این خاک ها در سطح خاک باقی می مانند و تا زمانی که آبیاری انجام گیرد مشکلی ایجاد نمی کنند. ولی درموقع کم آبی وجود نمک زیاد در خاک سبب پسابیدن ریشه ها و پلاسمولیز شدن آن می شود. درصورت وجود نفوذپذیری کافی درخاک، این نمک ها به بخش های پایین تر نفوذ می کنند و از غلظت آن در واحد حجم خاک کاسته می شود. همچنین به علت نفوذ آب به اعماق بیشتر خاک، مقداری آب در بخش های پایین تر خاک ذخیره می شود که در زمان کم آبی توسط ریشه های پایین جذب می شود و یا از طریق اثر لوله های مویین بالا می آید و مورد استفاده گیاه قرار می گیرد.
برای بالا بردن نفذ پذیری خاک این محدوده را باید تا عمق ۸۰ س م حفر نمود و لوله زهکشی را به ارتفاع کمی بیش از ۸۰ س م بطور عمودی در آن قرار داد (لوله زهکش باید کمی بالاتر از سطح خاک باشد). سپس اطراف آن را برای افزایش نفوذ آب و هوا به عمق لیکای دانه بندی شده پر کرد. لوله ای که به عنوان زهکش به طور عمودی در این محدوده قرار می گیرد دارای سوراخ های زیادی می باشد که تبادلات هوا و آب در آن به آسانی انجام گیرد. برای دانه بندی مناسب، ابتدا با اطراف لوله دانه های درشت و بعد با یک لایه از دانه های متوسط پر می شود و سپس بقیه نقاط خاکبرداری شده با مخلوط به نسبت مساوی لیکا و خاک زراعی پر می شود
