کاربرد لیکا ضمن کاهش وزن خاکریزی، سبب زهکشی مناسب راه و جلوگیری از نشت آب به بستر می‌شود. با این عمل نشست‌های کلی و موضعی کاهش می‌یابند. چنانچه سبک کردن خاکریز کافی نباشد، میتوان با جایگزینی بخشی از لایه‌های ضعیف با دانههای سبک لیکا، باز هم بار وارد بر بستر و در نتیجه مقدار نشست را کاهش داد. توزیع بار نیز می‌تواند سبب حذف یا کاهش نشست غیر یکنواخت گردد. این عمل از خاکریزهایی که در کنار یا در نزدیکی سازه‌های صلب هستند، برای کنترل نشست‌های نسبی در مرز بین خاکریز و سازه، لازم است و از اعمال بارهای اضافی ناشی از نشست زیراساس به سازه جلوگیری می‌کند. در محل‌هایی مانند کناره‌های لایه‌های ضعیف خاک، نقاط تغییر در مقاومت بستر و محل‌های اتصال ابنیه راه و سازه‌ها به خاکریز راه میتوان با لایه‌های نازکی از دانه لیکا، از نشست‌های موضعی و ناگهانی جلوگیری کرد. در غیر این صورت اغلب لازم است اقدام به تقویت بستر و جسم راه نمود که خود سبب افزایش بار ناشی از وزن می‌گردد. با کاربرد لیکا اغلب نیاز به تقویت بستر راه نیست، اما در موارد خاص میتوان از یک یا ترکیبی از راه حل‌های متداول نظیر پیش بارگذاری، زهکشی قائم، تحکیم عمیق و نظایر آن و یا پارچه گونه‌ها (ژئوتکستایل‌ها) و شبکه‌های مسلح کننده خاک (نظیر ژئوگریدها) استفاده کرد.
موارد فوق میتوانند برای پی‌سازی در انواع سازه‌ها به کار روند. از آن جا که دانههای لیکا تحت فشار ثابت و دایمی فشرده نمی‌شوند و در واقع تغییر شکل خمیری ندارند و نیز به دلیل دارا بودن وزن کم و قابلیت زهکشی خوب، میتوان در پی‌سازی ساختمان‌های متداول بر خاکهای سست از این مصالح استفاده نمود.
آب جاری سطحی یا آب موجود در بدنه خاک در صورت نفوذ به جسم روسازی و یا خاک بستر، سبب خرابی روسازی می‌شود.
به طور کلی در مواردی که سفره آب زیرزمینی بالا باشد یا در صورت وجود جریان آب زیرزمینی (زه آب) و یا در صورت نفوذ آب سطحی باید اقدام مناسب برای زهکشی و جلوگیری از ورود آب به بدنه راه انجام شود. لایه‌های جسم راه اغلب به گونه‌ای زهکشی می‌شوند که آب تراوش یافته از لایه‌های زیرین ( در اثر پدیده مویینگی)، به طور مستقیم در امتداد لایه‌های راه به شیروانی‌های خاکریز، جوی‌های کناری، زهکش‌های سر پوشیده یا کانال‌های زهکش روباز هدایت گردد. آبی که از کناره‌های راه می‌آید نیز به جوی‌های کناری می‌پیوندد، اگر لایه‌های راه در زیر سطح آب زیرزمینی اجرا شده باشند، سطح آب با استفاده از زهکش‌های سرپوشیده پایین نگاه داشته می‌شود.
با توجه به ویژگیهای مناسب لیکا برای زهکشی از آن به عنوان مصالح پرکننده در لایه‌های زهکش با کانال‌های هدایت آب استفاده می‌شود در کانال های زهکش بالاتر از عمق نفوذ یخبندان، میتوان از لیکا به عنوان عایق حرارت استفاده کرد.
هنگامی که درجه حرارت هوا برای مدت دو تا سه روز در زیر صفر درجه سانتی‌گراد باقی بماند، آب موجود در بدنه خاک یخ می‌زند. خاک سبب تورم و در نهایت ترک خوردن و ناهمواری روسازی می‌شود.
یخ زدگی زیراساس در شرایط ناهمگونی زیر اساس، تغییرات شرایط محیطی و جریان آب، سبب تورم ناهمگن و ترک می‌شود. با ذوب شدن یخ‌ها، آب حاصل از ذوب یخ سبب کاهش ظرفیت باربری زیراساس و بدنه راه می‌گردد و باعث آسیب تحت اثر بار آمد و شد می شود.
دانه‌بندی دانههای لیکا آن را خارج از محدوده خاک مستعد یخ زدن قرار می‌دهد و از سویی میزان آب انتقال یافته به روش مویینگی را حذف می‌کند و با زهکشی مناسب بدنه راه را از ورود آب محافظت می‌کند. همچنین ویژگی رسانایی حرارتی کم لیکا سبب کنترل نفوذ یخبندان در عمق می‌شود.
دانههای لیکا میتوانند جایگزین سنگدانههای معمولی در انواع مخلوطهای قیری شوند. این مخلوطها بسته به روش و ترکیب ساخت میتوانند به عنوان اساس با رویه آسفالتی در جادهها و یا روکش عایق برای بام ساختمانها به کار روند.
به طور کلی یکی از ویژگیهای قابل توجه مخلوطهای قیر لیکا وزن کم آنهاست. بنابراین در راهسازی بر خاکهای مسئلهدار و هر جا که نیاز به سبک کردن بدنه راه باشد میتوان از این مخلوطها استفاده نمود.
وزن کم دانههای لیکا سبب برتری قابل ملاحظه این مصالح برای پر کردن فضاهای خالی در ابنیه ژئوتکنیکی می‌شود. در بسیاری از موارد جهت جلوگیری از رانش و لغزش زمین در ابنیه فنی مانند پل‌ها، تونل‌ها، ساختمان‌های پایین‌تر از تراز زمین و بندرسازی‌ها از المان‌های حایل استفاده می‌شود. فضای پشت این المان‌ها اغلب با مصالح دانه بندی پر و متراکم می‌شود. این مصالح باید دارای ویژگیهای مکانیکی و فیزیکی مناسبی نظیر قابلیت زهکشی و زاویه اصطحکاک داخلی مناسب باشند. وزن چسبندگی و زاویه اصطحکاک داخلی مصالح نقش اساسی در طرح المان‌های حایل دارند.
در مقایسه با سنگدانههای شنی، به عنوان متداولترین مصالح برای خاکریزی پشت المان‌های حایل میتوان دریافت که دانههای لیکا دارای اصطحکاک داخلی بالاتر ولی وزن فضایی معادل ۲۰% شن می‌باشند.
یک نکته قابل توجه آن است که در برخی المان‌های حایل نظیر دیوارهای طره ای وزن مصالح روی پاشنه دیوار در افزایش نیروی مقاوم در برابر رانش، نیز همانند نیروی رانش موثر است. بنابراین اثر کاربرد دانه لیکا در این موارد به زهکشی و زاویه اصطحکاک داخلی مطلوب محدود می‌گردد. اما در مورد سپرها که نیروی مقاوم بر اساس مقاومت مقطع سپر تعیین می‌شود، وزن کم دانههای لیکا نیز به برتری آن افزوده می‌گردد در صورت وجود بارهای ناشی از آمد و شد یا نیاز به ایجاد هر گونه سطح مقاوم میتوان از روسازی‌‌های متداول در بخش‌های بالای خاکریز استفاده کرد.
دیوارهای جاذب صوت بصورت موثر صداهای ناخواسته ترافیک، خط آهن و ماشین آلات صنعتی را کاهش می دهند.
فاضلاب‌های شهری و صنعتی و روش‌های کنترل آن‌ها یکی از مهم‌ترین مسایل زیست محیطی عصر حاضر است. اگرچه فرآیند پالایش فاضلاب می‌تواند در دراز مدت در طبیعت به صورت خود به خود انجام گردد، اما توسعه شهرنشینی و صنایع گوناگون، ساخت تأسیسات پالایشگاه فاضلاب را گریزناپذیر ساخته است.
به طور کلی هدف از پالایش فاضلاب، گرفتن مواد معلق و شناور، تبدیل و حذف مواد آلی، جداسازی مواد سمی و در نهایت گندزدایی فاضلاب است. برای دستیابی به این اهداف، از مجموعه‌ای از روش‌های مکانیکی، زیستی و شیمیایی استفاده می‌شود.
در چند سال اخیر کاربرد سیستم‌های بیوفیلمی به عنوان یکی از پیشرفته ترین روش‌های تصفیه فاضلاب رواج یافته است. دانههای لیکا را میتوان به عنوان ساپورتی مناسب درانواع بیوفیلترهای تصفیه فاضلاب از جمله:
• راکتورهای بیوفیلمی با بستر متحرک (MBBR)
• راکتورهای بیوفیلمی با بستر شناور (FBBR)
• فیلترهای بی‌هوازی با جریان بالارو(UAFB)
مورد استفاده قرار داد. دانههای لیکا با تخلخلی برابر ۷۳ الی ۸۸ درصد و سطح ویژه‌ای در حدود ۵۵۰ مترمربع بر متر مکعب، محیطی مناسب برای رشد میکروارگانیسم‌ها را در حجمی محدود فراهم می‌آورند.
-
پوکه‌های لیکا در برابر نور خورشید مقاوم بوده و تیرگی آن‌ها باعث جلوگیری از نفوذ نور و فراهم آوردن محیطی مناسب برای رشد باکتری‌های نیتریفایر می‌گردد.
-
این دانه‌ها دارای دانسیته‌ای کمتر از ۵۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب بوده و به آسانی بر روی سطح مایعات شناور خواهند شد.
لازم به ذکر است که جرم حجمی بالای ذرات رس(ذرات تشکیل دهندة دانههای لیکا) موجب می‌گردد تا در صورتی که بخشی از ذرات در اثر سایش از توده جدا شوند به آسانی و بدون نیاز به مخازن ته نشینی در کف راکتور ته نشین شده و موجب آلودگی پس آب خروجی و افزایش ذرات جامد شناور نمی‌گردد.
-
با توجه به آن که این دانه‌ها عایق حرارتی مناسبی می‌باشند توانایی ایجاد شاریط مناسب به منظور رشد بیوفیلم را در فصل زمستان دارا می‌باشند و با پر نمودن فضای مخازن و راکتورها توسط این دانه‌ها میتوان انرژی حرارتی جذب شده در فصل تابستان را تا زمان قابل توجهی ذخیره نمود.
-
دانههای لیکا با داشتن بافت سلولی منحصر به فرد خود، نوسانات کم آبی و یا پرآبی را کنترل نموده و سیستم را در مقابل شوک‌های هیدرولیکی جریان تا حدی حفظ می‌نمایند.
-
خلل و فرج موجود در سطح دانه‌ها موجب رشد مناسب توده‌های بیولوژیکی شده و در اثر سایش آکنه‌ها با یکدیگر، جدا شدگی این توده از سطح پوکه‌ها روی نخواهد داد.